محققان آمریکایی موفق به کشف دو ترکیب جدید شدند که به کاهش التهاب مرتبط با بیماری‌هایی مانند ام‌اس، آرتروز و کولیت اولسراتیو کمک می‌کند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دو ترکیب OD36 و OD38 بطور خاص برای محدود کردن سیگنال‌های تحریک‌کننده التهاب از ‌آنزیم RIPK2 ظاهر می‌شوند.

آنزیم RIPK2 (سرین/ ترئونین/ تیروزین کیناز) آنزیمی است که مولکول‌های با انرژی زیاد را برای تحریک سیستم ایمنی بدن در پاسخ به التهاب فعال می‌کند.

محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کیس‌وسترن رزرو در این پروژه تحقیقاتی، با تعیین توالی ژنتیکی موفق به شناسایی مجموعه منحصربفردی از ژن‌ها شدند که بطور خاص توسط پروتئین‌های NOD2 هدایت می‌شوند.

در نهایت سه ژن خاص التهابی که توسط NOD2 هدایت می‌شوند، شامل SLC26a، MARCKSL1 و RASGRP1 شناسایی شدند که به کشف ترکیبات موثر در بروز التهاب منجر شد.

بر اساس طرح دو ترکیب OD36 و OD38، محققان ترکیبات نسل پنجم Oncodesign را توسعه دادند که بسیار موثرتر از نسل اول OD36 و OD38 است.

گام بعدی، یافتن یک شرکت بزرگ داروسازی برای استفاده از این ترکیبات جهت شروع فاز نخست آزمایش بالینی بر روی انسان است.

نتایج این پژوهش در مجله Biological Chemistry منتشر شده است.

منبع:ایسنا

دانشمندان در کشفی که همگان را شوکه کرد، دریافتند دی‌ان‌ای می‌تواند در شرایط دشوار فضا و همچنین ورود دوباره به جو سالم بماند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، دانشمندان دانشگاه زوریخ که رشته‌های دوگانه کوچک دی‌ان‌ای را به محفظه خارجی یک موشک متصل کرده بودند، با مشاهده دوباره آن‌ها شگفت زده شدند زیرا نیمی از نمونه‌های دی‌ان‌ای طی این سفر سالم مانده بودند.

این امر علی‌رغم دمای بیش از 1000 درجه سانتی‌گراد در طول این پرواز کوتاه به فضای زیر مدار زمین و بازگشت به کره خاکی بود. چنین موضوعی این احتمال که مولکول‌های حیات فرازمینی از فضا به زمین رسیده باشند، را تقویت می‌کند.

ماموریت زیرمداری Texus-49 از پایگاه Esrange در کرونا واقع در شمال سوئد به فضا اوج گرفت و در اصل برای مطالعه تاثیر گرانش بر ژن‌های سلول‌های انسانی انجام می‌شد که در داخل موشک حمل می‌شدند. اما دانشمندان تصمیم گرفتند علاوه بر این، برای آزمایش اثرات سفر فضایی بر روی دی‌ان‌ای، این مولفه‌ را در سه مکان واقع بر محفظه خارجی موشک قرار دهند و با کمال تعجب بخش عمده دی‌ان‌ای را سالم یافتند.

بسیاری از کارشناسان معتقدند دنباله‌دارها بلوک‌های آلی سازنده حیات مانند آمینواسیدها را در آغاز تاریخ زمین به کره خاکی تحویل داده‌اند.

با این حال برخی دیگر بر این باورند دی‌ان‌ای (مولکول اساسی حیات) احتمالا در غبار شهاب‌سنگ به زمین رسیده است. 100 تن از این غبار هر روزه به زمین وارد می‌شود. دستاورد جدید دانشمندان سوییسی فرضیه رسیدن مولکول‌های حیات به زمین در آغاز تاریخچه این سیاره را تقویت می‌کند.

جزئیات این تحقیق در نشریه Plos One قابل‌مشاهده است.

پرتاب موشکی که نمونه‌های دی‌ان‌ای را به فضا حمل می‌کرد