رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان از تولید سلول‎های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های پرتوان انسانی خبر داد و گفت: تزریق این سلول‌ها به موش‌هایی با بیماری حاد کبدی موجب زنده ماندن آنها شد.

به گزارش خبرنگار فناوری ایسنا، دکترحسین بهاروند در بیست و یکمین کنفرانس مهندسی زیست پزشکی ایران با بیان اینکه برای تولید سلول‌های قلبی نیاز به 2 تا 3 بیلیون سلول و برای تولید سلول‌های کبدی نیاز به 10 بیلیون سلول است،‌ افزود: برای دستیابی به این تعداد سلول محققان پژوهشگاه رویان روشی را برای تولید سلول‌های مورد نیاز ارائه دادند.

وی با اشاره به جزئیات این روش، اظهار داشت: در این روش سلول‌ها از حالت چسبنده به صورت شناور رشد داه شد و در داخل بایوراکتور قرار گرفت و پس از 3 هفته تعداد کم سلول‌ها به چند میلیارد سلول افزایش می‌یابند.

این محقق اضافه کرد: ما قادر هستیم تعداد محدودی از سلول‌های بنیادی منجمد شده را در بایو راکتور تکثیر دهیم که این امر ما را در دستیابی به تعداد سلول مورد نیاز برای پیوند یاری می‌دهد.

بهاروند، از ارائه پروتکلی برای تولید سلول‌ها عضله قلبی خبر داد و خاطرنشان کرد: برای این منظور در بایو راکتور اقدام به تولید سلول عضله قلبی کردیم که 10 روز پس از القا زنده ماندند.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان، تولید سلول‌ کبدی را از دیگر موفقیت‌های این پژوهشگاه ذکر کرد و یادآور شد: در این مطالعه سلول‌های پرتوان القایی درحجم انبوه به سلول‌های کبدی تمایز داده شدند. این سلول‌ها از لحاظ ساختار و فیزیولوژی مشابه سلول‌های کبدی هستند و در مدل‌های حیوانی حاد کبدی باعث نجات و بهبود علائم در آنها شدند.

وی ادامه داد: این سلول‌ها با لانه گزینی مؤثر در بافت کبدی مدل حیوانی باعث نجات جان حیوان شدند ضمن آنکه سلول‌های پیوند شده پس از لانه گزینی در کبد اقدام به ترشح آلبومین انسانی کردند و علاوه بر آن مواد سمی اضافه شده به محیط کشت را نیز جذب کردند.

بهاروند یادآور شد: این روش جدید در تولید انبوه سلول‌های کبدی و خالص سازی آنها، سامانه‌ای جدید در تولید سلول‌های هپاتوسیت (سلول‌های اصلی کبد) به شمار می‌رود. این رویکرد باعث تسهیل استفاده از این سلول‌ها در مصارف مختلف بیولوژیکی خواهد شد.

وی با اشاره به ارائه روش نوین برای تولید سلول‌های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های پرتوان انسانی اظهار داشت: اینکه آیا از سلول‌های بنیادی می‌توان برای درمان استفاده کرد یا خیر سوالی بود که سعی کردیم تا با استفاده از سلول مناسب در سطح مدل حیوانی به آن پاسخ دهیم.

بهاروند سلول‌های بنیادی مزانشیم را یکی از مقوله‌های سلول درمانی توصیف کرد و یادآور شد: اگرچه این سلول از منابع مختلفی قابل دسترسی است اما مغز استخوان یکی از منابع رایج برای جداسازی سلول‌های مزانشیمی برای مقاصد درمانی است ولی جداسازی این سلول‌ها از مغز استخوانی یک روش تهاجمی و دردناک برای بیمار محسوب می‎شود ضمن آنکه با افزایش سن افراد توانایی‌های سلول‌های جدا شده متفاوت خواهد بود.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان اضافه کرد: برای رفع این مشکل از منبع در دسترس و قابل ‌کشت چون سلول‌های بنیادی پرتوان انسانی برای تولید سلول‌های مزانشیمی استفاده کردیم.

وی با تاکید بر اینکه سلول‌های تولید شده شبیه سلول‌های بینادی مزانشیم مغزاستخوان بودند، خاطرنشان کرد: سلول‌های مزانشیم بدست آمده از سلول‌های بنیادی پرتوان بر روی موش‌های با بیماری حاد کبدی که انتظار مرگ آنها تا 5 روز آینده می‌رفت تزریق شد و نتایج نشان داد که این موش‌ها زنده ماندند.

بهاروند دلیل این امر را ترشح موادی از سوی این سلول‌ها دانست که موجب زنده ماندن موش‌ها شده است.

وی با بیان اینکه آینده پزشکی امروز بر اساس دارو درمانی و فرآیندهای سلول درمانی است، گفت: بخش مهمی از پزشکی آینده را سلول‌های بنیادی تشکیل می‌دهد.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان همچنین رویکرد پزشکی آینده را پزشکی ترمیمی عنوان کرد و افزود: در آینده درمان مبتنی بر فرد خواهد بود و برای هر فرد نسخه خاصی پیچیده می‎شود همچنین پزشکی آینده پزشکی سرطان است. بیش از 3 هزار سال است که بشر بیماری سرطان را می‌شناسد ولی تاکنون راهی برای درمان آن پیدا نکرده است تا بر آن غلبه کند.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان از تولید سلول‎های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های پرتوان انسانی خبر داد و گفت: تزریق این سلول‌ها به موش‌هایی با بیماری حاد کبدی موجب زنده ماندن آنها شد.

به گزارش خبرنگار فناوری ایسنا، دکترحسین بهاروند در بیست و یکمین کنفرانس مهندسی زیست پزشکی ایران با بیان اینکه برای تولید سلول‌های قلبی نیاز به 2 تا 3 بیلیون سلول و برای تولید سلول‌های کبدی نیاز به 10 بیلیون سلول است،‌ افزود: برای دستیابی به این تعداد سلول محققان پژوهشگاه رویان روشی را برای تولید سلول‌های مورد نیاز ارائه دادند.

وی با اشاره به جزئیات این روش، اظهار داشت: در این روش سلول‌ها از حالت چسبنده به صورت شناور رشد داه شد و در داخل بایوراکتور قرار گرفت و پس از 3 هفته تعداد کم سلول‌ها به چند میلیارد سلول افزایش می‌یابند.

این محقق اضافه کرد: ما قادر هستیم تعداد محدودی از سلول‌های بنیادی منجمد شده را در بایو راکتور تکثیر دهیم که این امر ما را در دستیابی به تعداد سلول مورد نیاز برای پیوند یاری می‌دهد.

بهاروند، از ارائه پروتکلی برای تولید سلول‌ها عضله قلبی خبر داد و خاطرنشان کرد: برای این منظور در بایو راکتور اقدام به تولید سلول عضله قلبی کردیم که 10 روز پس از القا زنده ماندند.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان، تولید سلول‌ کبدی را از دیگر موفقیت‌های این پژوهشگاه ذکر کرد و یادآور شد: در این مطالعه سلول‌های پرتوان القایی درحجم انبوه به سلول‌های کبدی تمایز داده شدند. این سلول‌ها از لحاظ ساختار و فیزیولوژی مشابه سلول‌های کبدی هستند و در مدل‌های حیوانی حاد کبدی باعث نجات و بهبود علائم در آنها شدند.

وی ادامه داد: این سلول‌ها با لانه گزینی مؤثر در بافت کبدی مدل حیوانی باعث نجات جان حیوان شدند ضمن آنکه سلول‌های پیوند شده پس از لانه گزینی در کبد اقدام به ترشح آلبومین انسانی کردند و علاوه بر آن مواد سمی اضافه شده به محیط کشت را نیز جذب کردند.

بهاروند یادآور شد: این روش جدید در تولید انبوه سلول‌های کبدی و خالص سازی آنها، سامانه‌ای جدید در تولید سلول‌های هپاتوسیت (سلول‌های اصلی کبد) به شمار می‌رود. این رویکرد باعث تسهیل استفاده از این سلول‌ها در مصارف مختلف بیولوژیکی خواهد شد.

وی با اشاره به ارائه روش نوین برای تولید سلول‌های بنیادی مزانشیمی از سلول‌های پرتوان انسانی اظهار داشت: اینکه آیا از سلول‌های بنیادی می‌توان برای درمان استفاده کرد یا خیر سوالی بود که سعی کردیم تا با استفاده از سلول مناسب در سطح مدل حیوانی به آن پاسخ دهیم.

بهاروند سلول‌های بنیادی مزانشیم را یکی از مقوله‌های سلول درمانی توصیف کرد و یادآور شد: اگرچه این سلول از منابع مختلفی قابل دسترسی است اما مغز استخوان یکی از منابع رایج برای جداسازی سلول‌های مزانشیمی برای مقاصد درمانی است ولی جداسازی این سلول‌ها از مغز استخوانی یک روش تهاجمی و دردناک برای بیمار محسوب می‎شود ضمن آنکه با افزایش سن افراد توانایی‌های سلول‌های جدا شده متفاوت خواهد بود.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان اضافه کرد: برای رفع این مشکل از منبع در دسترس و قابل ‌کشت چون سلول‌های بنیادی پرتوان انسانی برای تولید سلول‌های مزانشیمی استفاده کردیم.

وی با تاکید بر اینکه سلول‌های تولید شده شبیه سلول‌های بینادی مزانشیم مغزاستخوان بودند، خاطرنشان کرد: سلول‌های مزانشیم بدست آمده از سلول‌های بنیادی پرتوان بر روی موش‌های با بیماری حاد کبدی که انتظار مرگ آنها تا 5 روز آینده می‌رفت تزریق شد و نتایج نشان داد که این موش‌ها زنده ماندند.

بهاروند دلیل این امر را ترشح موادی از سوی این سلول‌ها دانست که موجب زنده ماندن موش‌ها شده است.

وی با بیان اینکه آینده پزشکی امروز بر اساس دارو درمانی و فرآیندهای سلول درمانی است، گفت: بخش مهمی از پزشکی آینده را سلول‌های بنیادی تشکیل می‌دهد.

رئیس پژوهشکده سلول‌های بنیادی پژوهشگاه رویان همچنین رویکرد پزشکی آینده را پزشکی ترمیمی عنوان کرد و افزود: در آینده درمان مبتنی بر فرد خواهد بود و برای هر فرد نسخه خاصی پیچیده می‎شود همچنین پزشکی آینده پزشکی سرطان است. بیش از 3 هزار سال است که بشر بیماری سرطان را می‌شناسد ولی تاکنون راهی برای درمان آن پیدا نکرده است تا بر آن غلبه کند.

شیوه جدید تغییردادن یک پروتئین در شیر برای اتصال آن به نوعی داروی ضدویروسی، نوید ارتقای قابل‌ توجه درمان نوزادان و کودکان مبتلا به ایدز را می‌دهد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، دستاورد دانشمندان کالج علوم کشاورزی دانشگاه پنسیلوانیا حائزاهمیت است چون سازمان بهداشت جهانی تخمین زده 3.4 میلیون کودک در جهان مبتلا به ایدز هستند. 9 نفر از هر 10 کودک بیمار در کشورهای زیر صحرای افریقا زندگی می‌کنند و با دسترسی محدود به منابع دست و پنجه نرم می‌کنند.

در این کشورها درمان‌های کارآمد هنوز به صورت عام در دسترس نیستند و متخصصان بین‌المللی علم پزشکی اعلام کرده‌اند کمتر از یک سوم کودکان مبتلا به ایدز در سراسر جهان داروی ضدویروسی دریافت می‌کنند.

یکی از داروهایی که بیش از همه برای درمان و پیشگیری از عفونت اچ‌آی‌وی تجویز می‌شود، Ritonavir نام دارد و دارای عوارض جانبی نامطلوب و مشکلات مهم مصرف از راه دهان است. این دارو دارای ویژگی آب‌گریزی و حل‌پذیری پایین در آب است و این امر منجر به حل‌پذیری پایین آن در مایع دستگاه گوارش بدن می‌شود. این دارو که برای درمان نوزادان با بیش از یک ماه سن به کار می‌رود، 43 درصد اتانول دارد و دارای مزه‌ای وحشتناک است. همچنین، Ritonavir هنگام تماس با معده، موجب تهوع، مسمومیت و اسهال می‌شود.

بنابراین، دانشمندان باید فرمولبندی جدیدی جهت استفاده آن برای کودکان و غلبه بر حل‌پذیری پایینش در آب ارائه دهند تا مصرف از راه دهان آن را برای نوزادان و کودکان ارتقا بخشند.

به منظور حل این مشکل، تیم علمی گروهی از پروتئین‌ها به نام celled caseins در شیر گاو را بررسی کرد. پروتئین‌های Casein، تجمع‌های کروی موسوم به casein micelles تولید می‌کنند که مسئول رنگ سفید شیر هستند. مولفه casein micelles در شیر پستانداران، سیستم‌های تحویل طبیعی آمینواسیدها و کلسیم از مادر به نوزاد هستند و دانشمندان حاضر در این تحقیق معتقد بودند این مولفه شاید بتواند مولکول‌های Ritonavir را نیز به بدن بیماران نوزاد تحویل دهد.

آنچه آن‌ها دریافتند این بود که پروتئین مزبور قادر به حمل مولکول‌هایی است که حل‌پذیری پایینی در آب دارند. چنین مولکول‌هایی همچنین وزن مولکولی پایینی دارند و مانند Ritonavir بسیار از آب گریزانند. محققان پی بردند قراردادن شیر در معرض هموژناسیون با فشار فوق بالا، ویژگی‌های اتصالی پروتئین‌های casein micelles را افزایش می‌دهد.

شیر معمولی با فشار بین 10 تا 15 مگاپاسکال هموژنیزه می‌شود اما در این تحقیق، شیر با فشار بین 400 و 500 مگاپاسکال هموژنیزه شد و این موضوع کیفیت‌های اتصالی پروتئین casein micelles برای متصل‌ شدن به مولکلول‌های دارویی را ارتقا داد در نتیجه این قابلیت اتصال افزایشی مولکول‌ها، می‌توان از نوعی پودر شیر حاوی Ritonavir به عنوان فرمولاسیون شیر نوزاد استفاده کرد که سیستم انتقالی را برای دارویی از این دست ارائه می‌دهد که زیاد در آب حل‌پذیر نیست.

در حال حاضر دانشمندان در حال آزمایش شیوه جدیدشان بر روی خوک‌های نوزاد هستند و تا به اینجا دریافته‌اند Ritonavir توسط این پروتئین در شیر به اندازه کافی به بدن تحویل داده می‌شود. محققان امیدوارند این شیوه، کارکردی بالقوه علیه ایدز ارائه دهد اما آن‌ها هنوز درمان‌های بالینی بر روی انسان را آغاز نکرده‌اند.

جزئیات این دستاورد علمی در Journal of Pharmaceutical Research قابل‌مشاهده است.

منبع:ایسنا

عنکبوت‌های سمی وحشتناک هستند، اما کارشناسان بر این باورند که در واقع، به ندرت افراد در سراسر جهان از این موجودات مرگبار آسیب جدی می‌بینند.

به گزارش سرویس علمی ایسنا منطقه خراسان، بیش از 40 هزار گونه عنکبوت که تقریبا همه آنها سمی هستند در دنیا وجود دارند، اما تعداد کمی از آنها برای انسان سمی و خطرناک هستند.

ریچارد ویتر محقق دانشگاه کالیفرنیا در مقاله‌ای با عنوان اسطوره عنکبوت و تصورات غلط به معرفی چند گونه عنکبوت در سراسر جهان پرداخته است.